بدان راما که گیتی گرد گردست ازو گه تن درستی گاه دردست گهی رنجست و گاهی شادمانی گهی مرگست و گاهی زندگانی به نیک و بد جهان بر ما سرآید وزان پس خود جهان دیگر آید ز ما ماند به گیتی در فسانه در آن گیتی خدای جاودانه ☆☆☆ همی گویی که خوردی سخن سوگند که با ویسم نباشد نیز پیوند نه با من نیز هم سوگند خوردی که تا جان داری از من بر نگردی کدامین راست گیرم زین دو سوگند کدامین راست گیرم زین دو پیوند ترا سوگند چون باد بزانست ترا پیوند چون آب روانست فخرالدین اسعد گرگانی